Sydney ligt alweer achter de rug, ook was het surf weekend zo voorbij. Niet dat ik nu kan surfen, nee hoor, in theorie lukt het me wel maar in praktijk lig ik veel te dobberen of te spartelen. Heb gelukkig het wel erg naar mijn zin gehad en heb veel plezier in proberen te surfen. Na het surfcamp ben ik afgedropt in een dorpje tussen Sydney en het surfcamp in Seals rock, genaamd Newcastle. Niet gigantisch veel te beleven, maar wel heel gezellig gehad met een groepje uit Engeland,  Canada en de USA. Ook het gratis Wild-Life park was erg leuk, Koala mogen aaien maar niet mogen vast houden.

Na Newcastle ben ik verder naar boven gereisd naar Port Macquarie, leuk havenstadje met mooie stranden. Na twee dagen wel weer verder gereisd naar de volgende locatie, Byron Bay...

Anderhalve week ben ik fijn thuis geweest, genoten van mijn eigen bed en Nina weer gezien. Maar nu ben ik alweer enkele dagen in Australië. Ook hier stormde het de eerste dag na mijn aankomst met hevige wind, gelukkig is het nu weer opgeklaard. Sydney is prachtig en erg relaxed, zo heb ik al een rondje Botanische tuinen en Opera gebouw gedaan.

Komende dagen ga ik eens kijken of ik kan leren surfen en daarna reis ik verder naar boven langs de oostkust voor Fraser island. De branden zijn al aan het afnemen en gebieden waar ik heen reis zijn gelukkig allemaal vuur vrij. Nog een laatste plaatje, that’s me:

Las Vegas,  de stad waar alles mogelijk is en je dromen waarheid worden. Veel Amerikanen beweren zelfs dat er geen stad is zoals Vegas. Hoe kun je dat zeggen over een stad waar New York, Parijs, Rome en Venetië naast elkaar vertegenwoordigd worden. In de geschiedenis is Vegas misschien wel de grootste travestie, wil zich verkleden als iets dat het niet is. Maar dan wel zeer interessant dat deze stad zich gevormd heeft midden in de woestijn. Rondrijdend in een party limohummer voel je je dan wel even een koning. Toch was het fijn om weer verder te reizen weg uit vegas. Wel met maar de helft van de eerste groep. De resterende mensen van de eerste groep en een andere reisgroep worden samengevoegd en met een nieuwe reisleider reizen we naar Death valley.

Death valley? I’ve been there, done...

Ben nu alweer bijna in Vegas. Maar als het aan mijn laatste update ligt, was is nog in Seattle. Sindsdien heb ik taloze mooie plekken bezocht. Om te beginnen was Seattle een prachtige stad om rond te struinen en op de Pike markt lunch te halen of op een willekeurige hoek een Starbucks te bezoeken (inclusief de eerste Starbucks). Seattle heb ik tweemaal vanuit de space needle bekeken, overdag en s’avonds. De opsomming van deze week dat Seattle een bruisende en interessante stad is. Vanuit Seattle ben ik nog een weekendje ten noorden geweest voor een bezoekje aan een Nederlander in een prachtig natuurgebied, bedankt Boris.

Na dat weekend ben ik op de greyhound gestapt voor een vreselijke tocht van 20 uur van Seattle naar Salt Lake City...

Momenteel ben ik al aangekomen in Seattle en heb al een prachtige wandeling in deze bruisende stad gemaakt. Toch heb ik afgelopen twee weken niet stil gezeten, want in de drie weken tijd dat ik in Lillooet was, heb ik samen met verschillende mensen het hekwerk afgemaakt, een poort geplaatst en het begin gemaakt aan een schaapskooi waarvan nu het frame al staat. Deze taken heb ik gedaan op de boerderij van Georgia en Kit. Op de wijngaard van Fort Berens ben ik nog aan de slag gegaan met wespen vallen en schilderwerk. Ook heb ik tweemaal een dag in de keuken gewerkt voor het massaal produceren van potjes saus voor de bijverkoop.

Behalve werken heb ik in Lillooet een lokale hobby geprobeerd door goud in de rivier te gaan zoeken met een “pan”...

Kort na mijn aankomst in een hostel in Whistler Creekside ontmoette ik al een Nederlandse. Voor Merel was ik de eerste Nederlander in 3 maanden, voor mij in nog geen twee weken. De dag erop ben ik met haar de berg Whistler op gegaan met de whistler gondel. Na de gondel zijn we aan een tocht begonnen bergopwaarts tot aan de top. Het uitzicht dat we bij elke kilometer klimmen verdienden was adembenemend! De tweede dag op de namen we de peak to peak om vanuit berg Whistler naar berg Blackcomb te gaan en hebben we daar nog een kleinere tocht gelopen om naar de top van Blackcomb te komen.

Na een dat rust heb ik in mijn eentje een fietstocht naar de Nairn falls gemaakt. 30 bergafwaarts heen en toen 30 bergopwaarts terug...

Na drie nachten heb ik dan afscheid genomen van mijn eerste host Stephen. Ik heb een geweldige tijd gehad bij deze altijd vriendelijke gozer. Ik zal het prachtige uitzicht vanuit Vancouver noord moeten missen en inruilen voor Burnaby,  een grote metropool binnen Vancouver.

Mijn volgende host Johnson verwelkomde mij in zijn appartement met uitzicht op een groene wijk van Vancouver.  Geen grote skyscrapers meer, geen drukte. Met Johnson heb ik de dagen daarop Vancouver bezocht in de avond en vanuit Stanley park gekeken naar de vele lichtjes.  Ik heb overdag een grote mall bezocht en ben op zondag naar de kweekvijver van zalm geweest. Een uurtje later lag die vis vers gesneden op mijn bord. Hij spartelde net niet meer.

Vandaag ben ik samen met Johnson over de Sea-to-sky hiway langs twee ...

Eergisteren ben ik naar down town gegaan. Ik heb daar door het oude gedeelte gelopen en naar het shoppingcentrum geweest. Toen met de skytrain naar het stadium en het science centrum. Daarna weer met de skytrain naar down town voor iets te eten.

Gisteren ben ik in Stanley park geweest,  een park met de grote van een hele wijk waar de natuur gewoon zijn gang gaat. Hele hoge bomen,  een prachtige kust route en mooie recreatie stukken wisselen elkaar af. In het park zie je bijvoorbeeld meters hoge bomen,  wasbeertjes en eekhoorntjes. S’avonds gezellig gegeten met een groepje Aziaten bij een hippe tent.

Vandaag maar eens naar zuid Vancouver voor een grote publieke markt en een park aan deze zijde met uitzicht op down town.

Het heeft even geduurd, maar ik ben veilig aangekomen. De vlucht viel me alles mee en ik ben nu veilig bij de eerste host van couchsurfing.  Hij heeft een prachtig uitzicht:

Vancouver uitzicht Stephen

Morgen maar down town gaan bezoeken.

Het is dan eindelijk zo ver. Na 2 jaar plannen,  hard werken bij La Place en afronden van mijn studie kan ik beginnen aan mijn reis. Morgen vlieg ik om 14:15 en kom 15:00 in Canada aan. Dan wel 9:45 vliegen later en 9 uur tijdsverschil.